- isinmək
- f.1. Qızmaq, hərarəti artmaq. Gün çıxdı, hava isindi. – Axır o ola bilər ki, dəmir isinər, isinər, axırda yavaş-yavaş başlar qızarmağa. C. M.. Birdən <Cavadın> keçə çəkməli ayağı isindi. O, ayağına baxdı. Yaralanmışdı. Ə. Vəl.. Qış çıxır və havalar yavaş-yavaş isinməyə başlayırdı. S. Şamilov.2. Qızınmaq, istilənmək. Sobanın qabağında isinmək. – Keçək, bir az içəridə isinək. H. Seyidbəyli. O, əvvəl çay qoydu, isinsin deyə; Sonra da baxaraq bir az güzgüyə; Seyrək saçlarını daradı yana. Z. Xəlil.3. məc. Nəvaziş görmək, oxşanmaq. . . <Firiduna> elə gəlirdi ki, qadın nəvaziş və məhəbbəti ilə isinməyən bir qəlb səadətdən məhrumdur. M. İ.. Ana qucağında isinərkən, mehriban əllərlə oxşanarkən . . heç bir şey sənin üçün qorxulu deyil. M. C.. Qüvvətimiz, ümidimiz, arzularımız bu məhəbbətlə isinmişdir – bu məhəbbət analarımızın ilk öpüşündən ürəyimizə axmışdır. Ə. M..4. məc. İsinişmək. Əvvəlləri <Arazgil> doktor Şamilə bir o qədər isinə bilmirdi. A. Ş.. Polkovnik bizə tez isinmişdi. M. Hüs.. Axşamdan bəri <müəllimlə> xeyli söhbət etmiş və iki köhnə dost kimi bir-birimizə isinmişdik. M. Rz..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.